พัฒนาการด้านสติปัญญา

วงจรชีวิตของผีเสื้อ

ผีเสื้อมีการเจริญเติบโตแบบโฮโลเมตาโบลัส (holometabolous) คือการเจริญเติบโตที่มีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างแบบสมบูรณ์ (complete metamorphosis) แบ่งเป็น 4 ระยะด้วยกัน คือ   ไข่   หนอน    ดักแด้    และ    ตัวเต็มวัยการเจริญเติบโตในแต่ละขั้นตอน ผีเสื้อจะมีรูปร่างที่ไม่เหมือนกันเลย ข้อดีสำหรับการเจริญเติบโตแบบนี้คือ แต่ละช่วงของวงจรชีวิตต้องการอาหารแตกต่างกัน และอาจอาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน มีศัตรูต่างชนิดกัน ทำให้การเจริญเติบโตในแต่ละระยะ มีอัตราการเสี่ยงต่อการถูกทำลายน้อยลง

การวางไข่

หลังจากที่ผีเสื้อตัวเมียได้รับการผสมพันธุ์แล้วสักระยะหนึ่ง มันจะบินหาต้นพืชที่เป็นอาหารของตัวหนอนเพื่อวางไข่ โดยมันจะแตะปลายท้องในท่าที่จะวางไข่สัมผัสกับใบพืช และรู้ด้วยสัญชาตญาณพิเศษทันทีว่าใช่ใบพืชที่เป็นอาหารของตัวหนอนหรือไม่ ถ้าไม่ใช่มันก็จะบินหาต่อไป แต่ถ้าใช่มันจะยื่นส่วนท้องออกเล็กน้อย แล้วค่อยๆ วางไข่ ขณะที่วางไข่ผีเสื้อจะขับสารเหนียวๆ ออกมาด้วยเพื่อให้ไข่ยึดติดกับใบไม้

ผีเสื้อส่วนใหญ่วางไข่ไว้ใต้ใบ แต่ก็มีบางชนิดที่วางไข่ไว้บนใบ สำหรับผีเสื้อที่ตัวหนอนกินใบหญ้าเป็นอาหาร มันจะใช้วิธีบินเรี่ยๆต้นหญ้า แล้วปล่อยไข่ลงมาโดยที่มันไม่ต้องเกาะบนใบหญ้าเลย ผีเสื้อประเภทนี้จะวางไข่ครั้งละมากๆ เพราะต้องเผื่อไข่บางส่วนที่ขาดหายไป ผีเสื้อกลางคืนมักจะวางไข่เป็นกลุ่มและสลัดขนจากลำตัวของมันปกคลุมไข่ไว้

หนอนผีเสื้อ

หลังจากที่ผีเสื้อตัวเมียวางไข่แล้ว 2-3 วัน ก็เริ่มปรากฏตัวหนอนเล็กๆ ขึ้นภายในไข่ ประมาณ 5-10 วันนับจากที่เริ่มวางไข่ ตัวหนอนที่อยู่ภายในก็โตเต็มที่ มันจะใช้ปากเจาะเปลือกไข่ให้แตกและดันตัวออกมา จากนั้นจึงเริ่มกินเปลือกไข่ของตัวเองเป็นอาหารมื้อแรกทันทีที่โผล่ออกมาดูโลก ไม่มีคำยืยยันแน่ชัดว่าเพราะเหตุใดหนอนผีเสื้อจึงต้องกินเปลือกไข่ตัวเอง นักวิทยาศาสตร์บางท่านสันนิฐานว่า เปลือกไข่อาจมีสารอาหารที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโตของหนอนผีเสื้อ หรืออาจเป็นการทำลายหลักฐาน และร่องรอยที่จะทำใหศัตรูรู้ถึงแหล่งอาศัยของมัน เหมือนกับพ่อแม่ของนกบางชนิดคาบเปลือกไข่ของลูกไปทิ้งที่อื่น หลังจากที่ตัวหนอนกัดกินเปลือกไข่จนหมดก็จะเริ่มกินใบพืชเป็นอาหารต่อไป

ระยะที่เป็นดักแด้  ผีเสื้อจะไม่กินอาหารใด ๆ เป็นเวลานานราว 7-10 วัน  เป็นช่วงที่อันตรายมากอีกระยะหนึ่ง  เพราะมันจะต้องอยู่นิ่ง ๆ ตลอดเวลา   แต่ดักแด้ก็มีวิธีการพรางตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย เช่น มีสีเขียวเหมือนใบไม้ มีสีน้ำตาลคล้ายใบไม้แห้ง  บางก็มีรูปร่างเหมือนกิ่งไม้ เป็นต้น

รูปร่างของดักแด้

รูปร่างของดักแด้ผีเสื้อแต่ละชนิดจะแตกต่างกันไป   การวางหรือการเกาะของดักแด้ต่าง ๆ พอจะแบ่งออกได้เป็น 3 ลักษณะคือ

• แบบห้อยเอาหัวลงแขวนไว้กับกิ่งไม้ เช่นดักแด้ของผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อหนอนใบรัก  ดักแด้ของผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อขาหน้าพู่

• แบบเกาะอยู่กับกิ่งไม้โดยการพันใยเกี่ยวไว้รอบลำตัว เช่นดักแด้ของผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อหางติ่ง ดักแด้ของผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อหนอนกะหล่ำ

• แบบวางราบตามพื้น หรืออยู่ในใบไม้ที่ม้วนกันเป็นหลอดเช่นดักแด้ของผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อบินเร็ว  ดักแด้ผีเสื้อในวงศ์ผีเสื้อสีตาล

จากดักแด้สู่ผีเสื้อ

เมื่อตัวหนอนภายในดักแด้เริ่มเปลี่ยนแปลงรูปร่างจนโตเต็มที่  มีอวัยวะเหมือนผีเสื้อตัวเต็มวัยทุกประการแล้ว มันจะใช้ขาดันเปลือกดักแด้ให้ปริออกทางด้านหลังของส่วนอก  แล้วขยับตัวออกมาจากเปลือก  จากนั้นจึงค่อย ๆ คลานออกไปเกาะพักให้ปีกที่ยังยับยู่ยี่ห้อยลงทางด้านล่าง  ในช่วงนี้ผีเสื้อจะขับถ่ายของเสีย(mecomium) ภายในร่างกายที่เกิดขึ้นระหว่างเป็นดักแด้ทิ้ง  จากนั้นผีเสื้อจะทำให้ปีกที่ยับยู่ยี่คลี่ออกและแข็งแรงขึ้น  โดยหายใจเอาอากาศเข้าไปในตัวให้มากที่สุดทั้งทางรูจมูกทางปากแรงดันของอากาศและการหดตัวของกล้ามเนื้อจะช่วยอัดให้เลือดไหลเวียนไปตามเส้นปีก  ช่วงนี้ใช้เวลาประมาณ 20 นาที  หลังจากนั้นมันยังต้องเกาะพักผึ่งปีกที่หมาดอยู่ต่อไปอีกประมาณ 1-2 ชั่วโมง ปีกจึงจะแห้งสนิท แล้วในที่สุดก็จะออกบินเป็นผีเสื้อตัวเต็มวัยสมบูรณ์พร้อมที่จะผสมพันธุ์ต่อไป

สิ่งมีชีวิตในทุ่งนา

นักเรียนได้สำรวจเจอ หอยขม ปลาตัวเล็กๆ ปู เต่า ได้เห็นเมล็ดข้าวที่กำลังใกล้จะสุก

การอาศัยอยู่ของหอยขมตามธรรมชาติ หอยขมเป็นหอยฝาเดียวอาศัยในน้ำจืดมีขนาดเล็ก เปลือกเป็นเกลียวกลมยอดแหลม เปลือกหนาและแข็ง ผิวชั้นนอกเป็นสีเขียวแก่ ฝาปิดเปลือกเป็นแผ่นกลม ตีนใหญ่ จะงอยปากสั้นทู่ ตามีสีดำอยู่ตรงกลางระหว่างโคนหนวด

ปลาซิว ปลาน้ำจืดขนาดเล็กหลายชนิด เป็นปลากินพืช พวกพืชน้ำที่เกาะอยู่ตามซอกหิน ,ซอกไม้ รวมถึง ตะไคร่น้ำและสาหร่ายต่าง ๆ มีลำตัวยาว ตัวใส บางชนิดมีหนวดยาวเห็นชัดเจน  บางชนิดรูปร่างอ้วนป้อม 

ปูนา สามารถพบได้ตามทุ่งนา ปูนามีขา 10 ขา โดยแบ่งเป็น 8 ขาเอาไว้ใช้เดิน และอีก 2 ขาเป็นก้าม

เต่า สามารถพบได้ในทุ่งนาทั่วไป

ประโยชน์ของการเล่นบิงโก

• เพื่อฝึกสมาธิ

• เพื่อฝึกทักษะประสาทสัมผัสทางการมอง

• เพื่อฝึกทักษะประสาทสัมผัสทางการฟัง

• เพื่อฝึกทักษะในการจำ

• นักเรียนสนุกสนานไม่เครียดและสามารถเรียนรู้ได้เร็ว

• ฝึกคำศัพท์ภาษาอังกฤษ

การทดลองวิทยาศาสตร์แสนสนุก สร้างภูเขาไฟลาวา จากน้ำส้มสายชูและเบคกิ้งโซดา

การทดลองถือเป็นกิจกรรมที่ช่วยฝึกทักษะการคิดให้กับเด็กปฐมวัย เพราะในธรรมชาติเด็กจะมีความอยากรู้อยากเห็น และตั้งคำถามกับสิ่งรอบตัวอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น ผู้ปกครองและคุณครูสามารถช่วยส่งเสริมให้เด็กได้ด้วยการหากิจกรรมทดลองวิทยาศาสตร์สนุก ๆ ให้นักเรียนได้ลองทำค่ะ 

อย่างการทำกิจกรรมทดลอง ภูเขาไฟลาวา ที่นักเรียนจะได้สนุกจากการลงมือทำจริงทุกขั้นตอนด้วยตัวเองและยังช่วยกระตุ้นให้นักเรียนเกิดความสนใจ ได้พัฒนาสติปัญญาและเกิดความคิดสร้างสรรค์ ทั้งนี้ การทดลองยังช่วยฝึกทักษะการสังเกตและทักษะการลงความเห็นผ่านการทดลองปฏิกิริยาทางเคมีที่น่าทึ่งอีกด้วย

วัสดุและอุปกรณ์สำหรับการทดลอง

• 1ดินน้ำมันหรือแป้งโด

• 2เบคกิ้งโซดา

• 3น้ำส้มสายชู

• 4สีน้ำหรือสีผสมอาหาร

• 5ขวดน้ำพลาสติก

• 6ปิเปตต์หรือไซริงค์ฉีดยา

• 7ถาดหรือจานรอง (สำหรับทำเป็นฐานของภูเขาไฟ)

• 8ภาชนะสำหรับผสมสีกับน้ำส้มสายชู

ขั้นตอนการทดลอง

1. ก่อนเริ่มการทดลองให้คุณครูหรือผู้ปกครองแนะนำวัสดุและอุปกรณ์ที่จะใช้ทำการทดลอง เพื่อให้เด็กเกิดความสนใจแล้วถามเด็ก ๆ ถึงการทดลองในครั้งนี้ ว่าจะทำอะไร และสิ่งที่เกิดขึ้น เกิดขึ้นได้อย่างไร พร้อมจดบันทึกคำตอบไว้เพื่อดูพัฒนาการของเด็กในการทดลองครั้งต่อไป

2. หลังจากพูดคุยกับเด็ก ๆ แล้ว เราก็มาทำภูเขาไฟจำลองกันค่ะ โดยให้เด็ก ๆ นำขวดน้ำพลาสติกมาวางบนถาดหรือจานรอง จากนั้นใช้ดินน้ำมันแปะตามขวดน้ำให้เป็นรูปทรงของภูเขาไฟ (ให้เริ่มแปะดินน้ำมันจากฐานหรือจานรองไปถึงขอบปากขวดค่ะ) ซึ่งในขั้นตอนนี้คุณครูหรือผู้ปกครองสามารถให้เด็ก ๆ ตกแต่งภูเขาไฟตามจินตนาการได้เลยค่ะ 

3. หลังจากทำภูเขาไฟจำลองเสร็จแล้ว ให้เด็ก ๆ ใช้ปิเปตต์หรือไซริงค์ฉีดยาดูดสีผสมอาหารมาผสมกับน้ำส้มสายชู โดยกะปริมาณน้ำส้มสายชูให้ให้เกินครึ่งขวดน้ำที่ใช้ทำภูเขาไฟนะคะ เพราะถ้าใส่น้ำส้มสายชูน้อยเวลาที่ลาวาพุ่งออกมาจะไม่ค่อยสูงและทำให้ปริมาณของลาวาที่ไหลออกมาค่อนข้างน้อย 

4. นำน้ำส้มสายชูที่ผสมกับสีผสมอาหารเสร็จแล้ว เทลงไปในภูเขาไฟจำลองที่เตรียมไว้ ทั้งนี้คุณครูหรือผู้ปกครองต้องคอยระวังไม่ให้เด็กเทน้ำสีหกด้วยนะคะ

5. แล้วก็มาถึงขั้นตอนที่ตื่นเต้นและสำคัญที่สุด นั้นคือการเทเบคกิ้งโซดาลงไปในภูเขาไฟค่ะ ซึ่งเบคกิ้งโซดาจะทำปฏิกิริยากับน้ำส้มสายชูที่เราเทไว้ก่อนหน้านี้ ทำให้เกิดควันและมีลาวาไหลออกมาจากภูเขาไฟของเรานั้นเองค่ะ ในการทดลองภูเขาไฟลาวา คุณครูหรือผู้ปกครองสามารถให้เด็กเทเบคกิ้งโซดาได้เรื่อย ๆ จนกว่าน้ำสายชูภายในภูเขาไฟจะหมดหรือส่วนผสมทั้ง 2 อย่างจะหมดปฏิกิริยาค่ะ ในการเทบางครั้งลาวาอาจไม่ได้ปะทุขึ้นมาทันที คุณครูหรือผู้ปกครองสามารถใช้โอกาสนี้ในการสอนเด็ก ๆ ให้รู้จักเรียนรู้การรอคอยได้อีกด้วยค่ะ

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับการทำกิจกรรมคือ การเปิดโอกาสให้เด็กได้เล่นและคิดอย่างมีอิสระ ให้เด็กเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ผ่านการลงมือทำ เรียนรู้ที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง โดยคุณครูหรือผู้ปกครองมีหน้าที่คอยให้คำแนะนำกับเด็ก รวมถึงคอยดูแลความปลอดภัยของเด็กในทุกขั้นตอนด้วยนะคะ เด็ก ๆ จะได้สนุกและเรียนรู้อย่างเต็มที่ เพื่อพัฒนาที่ดีของเด็กต่อไป 

ข้อควรรู้

ปฏิกิริยาเคมีที่เกิดขึ้น เป็นผลจากการทำปฏิกิริยาทางเคมีระหว่างเบคกิ้งโซดา(ด่าง/เบส)และน้ำส้มสายชู(กรด)ทำให้เกิดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ แล้วก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ดันตัวออกนี้เองที่ทำให้เกิดภูเขาไฟลาวาของเรานั่นเองค่ะ 

กิจกรรมสีเต้นระบำ

📍สิ่งที่ต้องใช้

🔬นมสด

🔭สีผสมอาหาร 2-3 สี (เเดง เขียว เหลือง)

👨🏼‍🔬น้ำยาล้างจาน

👩🏼‍🔬จานก้นลึก

🔭หลอดหยด

📌วิธีการทดลอง

    1.เทนมลงในจาน วางทิ้งไว้ให้น้ำนมนิ่งๆ

   2.หยดสีผสมอาหารลงไปตรงกลางจาน สีละ 1 หยด

   3.หยดน้ำยาล้างจานลงไปบนสีผสมอาหาร ไม่ต้องมากนะคะ ทีละ 1 หยดหรือจะใช้ Cotton bud ชุบน้ำยาล้างจานจุ่มลงไปตรงกลางสีที่เราหยดไว้ก็ได้ค่ะ

               สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือเราจะเห็นสีวิ่งวนไปมา เคลื่อนไหวไปทั่วจาน จากปฏิกริยาของน้ำยาล้างจานกับไขมัน ในน้ำนมเมื่อสีหยุดวิ่งแล้ว เราสามารถหยดน้ำยาล้างจานลงไปซ้ำได้เรื่อยๆ ค่ะ จนกว่าน้ำสีจะผสมกันจนกลายเป็นสีหม่นๆ

เกิดอะไรขึ้น??

         ในน้ำนมประกอบไปด้วย น้ำ โปรตีน แร่ธาตุ และไขมัน น้ำยาล้างจานจะไปทำให้โมเลกุลของโปรตีนและไขมันเกิดการเปลี่ยนแปลง และแตกกระจาย โค้ง บิดเบี้ยว ม้วน (ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ทำให้เราสามารถล้างจานมันๆ ได้อย่างสะอาดหมดจดนั่นเอง) และสีผสมอาหารที่หยดลงไปในนมจะช่วยให้เราสามารถสังเกตุการเปลี่ยนแปลงที่มองไม่เห็นนั้นได้อย่างง่ายดาย

เกมสะกดคำ

นักเรียนได้เรียนรู้การเรียบเรียงตัวอักษรภาษาอังกฤษ ผ่านการเล่นเกมสะกดคำและจดจำคำศัพท์นั้นๆได้

การอ่านนิทาน

นักเรียนมีความสนใจและมีความกระตือรือร้นในการอ่านหนังสือและจดจำตัวหนังสือผ่านการอ่านเป็นประจำทุกวัน นิทานก่อนนอนเป็นวิธีที่จะช่วยเพิ่มทักษะเรื่องการพัฒนาจินตนาการให้นักเรียนได้ ทำให้นักเรียนได้มีจินตนาการ วาดภาพในหัวและมีไอเดียใหม่ๆมากขึ้น 

นิทานก่อนนอนนอกจากจะทำให้นักเรียนพัฒนาตัวตนมากขึ้น ยังทำให้นักเรียนรู้สึกเข้าอกเข้าใจและเห็นใจคนอื่นมากขึ้น เขาจะนำตัวเองไปอยู่ในจุด ที่เขาแทนตัวเองเป็นตัวละคร ตัวใดตัวหนึ่งในเรื่องราวได้ เมื่อตัวละครเจอปัญหา นักเรียนสามารถนำเรื่องราวเหล่านั้น มาเปรียบเทียบกับปัญหาของตัวเองและหาวิธีแก้ปัญหาต่างๆที่เขาต้องเผชิญ ผ่านเรื่องเล่า

การเรียนรู้ภาษาอังกฤษกับคุณครูผ่าน Appication Zoom

เด็กๆเรียนรู้คำศัพท์และการอ่านออกเสียง Phonics หัดสะกดคำและอ่านประโยคภาษาอังกฤษง่ายๆ

ครอสติสคริสตัล

งานศิลปะสามารถช่วยพัฒนาสมองซีกขวาได้เป็นอย่างดี ช่วยเสริมสร้างสมาธิและจินตนาการ ดังนั้นการทำงานศิลปะจึงเป็นการช่วยพัฒนาสมองของเราได้ ศิลปะในโลกของเรามีมากมายหลายแขนง หนึ่งในนั้นที่เราจะพูดถึงคือศิลปะภาพคลอสติสคริสตัลประโยชน์หรือข้อดีของการทำงานฝีมือภาพครอสติสคริสตัลมีดังนี้

1. ให้ความเพลิดเพลิน

2. ฝึกสมาธิ ช่วยฝึกให้คนที่มีสมาธิสั้นมีสมาธิที่ยาวนานขึ้นได้

3. เสริมสร้างความสัมพันธ์และมิตรภาพ งานฝีมือชนิดนี้สามารถทำร่วมกันเป็นกิจกรรมในครอบครัวได้

4. พัฒนาด้าน EQ ส่งเสริมให้มีสุขภาพจิตที่ดี

5. มีความสวยงามเป็นประกายระยิบระยับ

6. ทำได้ง่ายไม่ยุ่งยาก

7. สามารถทำได้ทุกเพศทุกวัย ปลอดภัยต่อเด็ก

กิจกรรม : ผักกาดเปลี่ยนสี

ผักกาดขาวที่เราเห็น หลากสีตามท้องตลาดนั้น จริง ๆ แล้วเป็นสีจริง ๆ ของผักกาดขาวหรือเป็นสีที่ปรุงแต่งขึ้น สำหรับการทดลองนี้ เราจะมาทดลองสร้างสีสัน ให้กับผักกาดขาวกัน

อุปกรณ์

1. ผักกาดขาว

2. สีผสมอาหาร (สีแดงหรือสีน้ำเงิน) 1-2 หยด

3. แก้วน้ำทรงสูงบรรจุน้ำประมาณ 3 ส่วน

วิธีการทดลอง

1. หยดสีผสมอาหารลงในแก้วที่บรรจุน้ำ

2.รินนำ้ลงในแก้วที่มีสีอยู่ ไม่ต้องใส่นำ้เยอะมากเพราะจะทำให้สีจางแล้วผสมส่ให้เข้ากัน

3. นำผักกาดขาวที่เตรียมไว้ลงในแก้วน้ำที่เราผสมสีไว้แล้ว

4. วางไว้ สังเกตสีของผักกาดขาวที่เปลี่ยนไป และสังเกตระดับของน้ำที่ลดลง จากการทดลองเมื่อ แช่ผักกาดขาวไว้ในน้ำสีไว้สักพัก จะเห็นว่าผักกาดสีขาวบริสุทธิ์ได้เปลี่ยนสีไปแล้ว และระดับน้ำก็ลดลงมาจากตำแหน่งเดิมที่เราใช้หนังยางรัดไว้ หลายคนคงสงสัยว่า สีที่ผสมอยู่ในน้ำเคลื่อนที่ขึ้นไปได้จนถึงผักกาดขาวอย่างไรกัน พืชก็เหมือนกับมนุษย์เราที่ต้องกินน้ำ กินอาหาร เพื่อการดำรงชีวิตอยู่ โดยสีที่เคลื่อนที่ขึ้นไปจนทำผักกาดขาวเปลี่ยนสีนั้น แสดงให้เห็นว่ามีการลำเลียงน้ำจากในแก้วขึ้นไปตามกลีบของผักกาดขาวและระดับน้ำที่ลดลงนั้นก็เกิดจากการดูดน้ำของต้นไม้ ในพืชมีระบบลำเลียงน้ำและอาหารเช่นเดียวกับมนุษย์เราที่มีระบบเลือดช่วยใน การลำเลียงน้ำและอาหารไปสู่ส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย สำหรับระบบลำเลียงในพืชนั้นมีลักษณะเป็นหลอดเล็ก ๆ จำนวนมากมาย ทั้งท่อลำเลียงน้ำและแร่ธาตุ ที่เรียกว่า ไซเลม (Xylem) และท่อลำเลียงอาหาร จำพวก น้ำตาล และกรดอะมิโน ที่สร้างขึ้นจากการสังเคราะห์แสง เรียกว่า โฟลเอม (Phloem) ท่อลำเลียงทั้งสองจะนำน้ำและอาหารกระจายไปทุกส่วนของพืช เพื่อการเจริญเติบโต

พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ (อพวช)

นักเรียนได้ไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ (อพวช) ที่ตึกลูกเต๋าและพิพิธภัณฑ์พระรามเก้านักเรียนได้เรียนรู้เกี่ยวกับการกำเนิดจักรวาล (Big Bang) จุดเริ่มต้นของทุกสรรพสิ่ง ทุกชีวิตบนโลกเป็นผลสืบเนื่องมาจากการระเบิดครั้งใหญ่หรือบิ๊กแบงซึ่งก่อให้เกิดจักรวาล ระบบสุริยะ และโลก